اچینودوروس ایگازو 2009 / echinodorus iguazu 2009

اچینودوروس ایگازو echinodorus iguazu

اچینودوروس ایگازو echinodorus iguazu یک نوع وحشی گیاه اچینودوروس (شمشیری) زیبا و قابل توجه است. که در آبشار ایگوازو (در قاره آمریکای جنوبی، در مرز استان میسیونز آرژانتین و ایالت پارانا برزیل) در سال 2009 کشف شد. این گیاه خاص احتمالاً یک هیبرید طبیعی از گروه گونه های Echinodorus grandiflorus است.

دلیل نامگذاری این گیاه زادگاه و سال کشف آن میباشد.

اچینودوروس ایگازو را می توان نادرترین و زیباترین اچینودوروس (شمشیری) در دنیای آکواریوم گیاهی دانست. با این حال، رشد آن آسان است و گیاهی کم خواستار است و به تلاش زیادی برای مراقبت نیاز ندارد.

ایگازو به آرامی رشد می کند. مناسب برای آکواریومهای گیاهی و میگو است. همانطور که گیاه رشد می کند، مقادیر زیادی نیترات را در مخزن جذب می کند و به حفظ محیط آبی ایمن و سالم برای میگوها و ماهی ها کمک می کند. همچنین مقاومت بسیار بالایی در برابر جلبک ها دارد.

• نوع نگهداری: آسان
• خانواده: Echinodorus grandiflorus
• گونه: iguazu 2009
• خاستگاه: آمریکای جنوبی
• نیاز نوری: کم – متوسط
• دما: 20 – 28
• سرعت رشد: آهسته
• مقدار پی اچ: 5 – 8
• نیاز به دی اکسید کربن: توصیه می شود

با توجه به سرعت تکثیر کم آن هنوز هم یک گیاه نادر و کمیاب است.

 

این نوع وحشی نادر اچینودوروس یک جواهر خاص در آکواریوم است که به عنوان یک گیاه مکمل در میانه زمین و در تانک های بلند و همچنین در پیش زمینه به بهترین شکل به نظر می رسد. نمونه های قدیمی و پهن با برگ های زیاد جذابیت خاصی دارند. این گیاه همچنین باید برای آکواریوم هایی با طراحی طبیعی جالب باشد و از بیوتوپ رودخانه با سنگریزه ها و تخته سنگ ها تقلید کند.

ویژگی های اچینودوروس ایگازو echinodorus iguazu :

این گیاه بسیار متفاوت از انواع بزرگ و سریع الرشد اچینودوروس، رشد کندی دارد و به سختی گل می دهد. یک ریزوم خزنده و برگ های سخت، سفت و سبز با تیغه تخم مرغی ایجاد می کند. به ویژه از طریق رگبرگ روشن خود که در تضاد با بافت تیره برگ است، جذاب است.

اچینودوروس ایگازو echinodorus iguazu  واقعاً کم تقاضا است و در شدت نور متوسط رضایت دارد، با این حال از بستر غنی از مواد مغذی و عرضه CO2 سود زیادی می برد. دما ممکن است به کمتر از 20 درجه سانتیگراد برسد، که مربوط به آب و هوای نیمه گرمسیری در جنوب برزیل با زمستان‌های کاملاً خنک است.

با رشد ریزوم، رز برگ به آرامی روی زمین جابجا می شود. ریزوم های بلند را می توان برای تکثیر به قطعات کوچکتر تقسیم کرد. شاخه های جانبی از جوانه های روی قسمت های ریزوم رشد می کنند.

معرفی و شناخت اچینودوروس گراندیفلورس

نام Echinodorus grandiflorus مبهم است. بسته به نویسنده می تواند به معنای گیاهان مختلف باشد. در سرگرمی و تجارت آکواریوم، E. grandiflorus معمولاً به Echinodorus floribundus اشاره می کند.

گونه توصیف شده در اینجا E. grandiflorus بر اساس Lehtonen (2008) است. این گیاه دیگر به سختی به عنوان گیاه آکواریومی شناخته می شود و عملاً دیگر در فروشگاه ها یافت نمی شود. E. argentinensis و E. floridanus نیز متعلق به این گونه هستند.
در فروشگاه ها، ما اغلب گیاهی به نام “Echinodorus argentinensis” را می‌یابیم، با این حال، هیچ ربطی به E. grandiflorus ندارد، بلکه مربوط به Echinodorus palaefolius و E. subalatus است.

E. grandiflorus معمولاً از رودخانه ها و سواحل رودخانه ها در امتداد سواحل جنوب شرقی آمریکای جنوبی (جنوب برزیل، اروگوئه، آرژانتین) سرچشمه می گیرد و به ویژه در دلتای رودخانه ها رایج است. جنوبی ترین جمعیت در آرژانتین در استان ریو نگرو یافت می شود که باعث می شود E. grandiflorus گونه Echinodorus دورترین در جنوب علاوه بر E. berteroi باشد.
یک گونه از E. grandiflorus کشف شده در شمال غربی فلوریدا برای اولین بار به عنوان یک گونه خاص خود توصیف شد (E. floridanus). این گونه احتمالاً با ورود گیاهان زراعی به طبیعت در آنجا به وجود آمده است.
در جنوب آمریکای جنوبی، هیبریدهای E. grandiflorus و گونه های نزدیک E.longiscapus و E. floribundus یافت می شوند.

شکل آبزی Echinodorus grandiflorus یک گیاه باتلاقی قوی است که بیش از یک متر ارتفاع دارد، دارای ریزوم ضخیم و خزنده، ساقه های برگ بلند و گرد، اغلب با غده و تیغه های برگ های چرمی شکل بیضی شکل تا کمی قلب مانند است.

تفاوت این گونه با E. floribundu در میان سایر تفاوت‌ها، با علامت‌های شفاف در برگ‌ها است، که خطوط و نقطه‌هایی را در E. grandiflorus و تنها نقطه‌هایی را در E. floribundu تشکیل می‌دهند.

اگرچه E. grandiflorus بسیار بزرگ و قوی به عنوان گیاه آبزی رشد می کند، ممکن است به طور دائم در آکواریوم بماند. در آنجا رشد نسبتاً کندی دارد، اما با توجه به اینکه دارای مواد مغذی کافی است، می تواند به ارتفاع بیش از 50 سانتی متر برسد، که آن را برای مخازن نسبتا بزرگ مناسب می کند. یک بستر غنی از مواد مغذی را دوست دارد.

برگ های درشت آبزی روی ساقه های بلند آنها نیزه ای تا بیضی شکل است. برگهای جوان اغلب دارای رنگ طلایی مایل به قرمز و دارای کک و مک های قرمز مایل به قهوه ای هستند. موهای ریز در لبه‌های آن‌ها رشد می‌کنند که به آن‌ها احساس درشتی می‌دهد.
منطقه بومی آنها در اعماق جنوب قرار دارد، جایی که زمستان‌ها ممکن است نسبتاً خنک باشد، به همین دلیل است که این گیاه دماهای عمیق‌تری را تحمل می‌کند.

فرم خشکی زی ساقه های گل دار را تشکیل می دهد. که اغلب پس از یک دوره خنک و در شرایط روز کوتاه است. ساقه های گل منشعب به صورت عمودی و بالای برگ ها قرار دارند. گل‌ها نسبتاً بزرگ، با 3.5 سانتی‌متر طول، گلبرگ‌های پهن، روی هم افتاده و رایحه‌ای ضعیف دارند.
شکل گیری گیاهان ناخواسته روی ساقه های گل دار احتمالاً از گونه ای  به گونه دیگر متفاوت است. به نظر می رسد به طور کلی در انواع شناخته شده از شمال غربی فلوریدا (E. “floridanus”) هستند.

E. grandiflorus را می توان با کاشت بذر یا با جدا کردن ریزوم ضخیم و سفت تکثیر کرد. برای نمونه های بزرگ که بیرون زده اند ممکن است به تبر یا بیل نیاز داشته باشید.

E. grandiflorus به ندرت در فروشگاه ها یافت می شود، با این حال، یک گیاه منفرد عالی برای آکواریوم های بزرگ و خنک است. اگرچه این گیاه بسیار بزرگ است، اما حجیم به نظر نمی رسد، زیرا روزت با رشد بالا که از چند برگ روی ساقه های بلند تشکیل شده است، خیلی فشرده نیست.
E. grandiflorus را می توان در تانک های باز کشت کرد. در طول فصل گرم، به عنوان گیاه مردابی در لبه مخازن در فضای باز نیز عالی است. با این حال، در آنجا به یک بستر غنی از مواد مغذی نیاز دارد که توصیه می شود نرم باشد. باید در یک محیط خنک و عاری از یخبندان به خواب زمستانی برود تا در تابستان بعد گلدهی کند.