میگو آمانو/amano shrimp

میگو آمانو/amano shrimp

میگو آمانو amano shrimp: پرورش، مراقبت و طول عمر

میگو آمانو amano shrimp – به یکی از محبوب ترین میگوها در سرگرمی آکواریوم خوش آمدید.

میگو آمانو amano shrimp بیش از یک دهه است که به دلیل توانایی استثنایی خود در مصرف مقادیر زیاد جلبک، علاقه مندان را مجذوب خود کرده است.

علاوه بر این، طبیعت آرام و شخصیت پرمشغله آنها به افزایش محبوبیت آن در 10 سال گذشته کمک زیادی کرده است.

اگر به دنبال میگوی آمانو هستید، این راهنمای شماست. ما در مورد نحوه مراقبت از آنها، تانک ایده آل، نیازهای غذایی، پرورش و بسیاری موارد دیگر بحث می کنیم.

• سطح مراقبت: آسان
• خلق و خوی: صلح آمیز
• رنگ: بدنه شفاف/خاکستری
• طول عمر: 2-3 سال
• اندازه: تا 5 سانتی متر
• رژیم غذایی: همه چیزخوار
• خانواده: Atyidae
• حداقل حجم مخزن: 20 لیتر
• راه اندازی مخزن: آب شیرین، ترجیحا گیاه کاری شود
• سازگاری: ماهی های صلح آمیز، سایر میگوها و حلزون ها

آمار و بررسی اجمالی میگوی آمانو

Caridina Japonica (قبلاً تا سال 2006 این نام را داشت)

در دهه ۱۹۸۰ برای اولین بار این میگو شناسایی گردید و در ابتدا به آنها کاردینال ژاپونیکا گفته می شد و در سال ۲۰۰۶ بصورت رسمی و توسط تاکشی آمانو این میگو ها به دنیای آکواریوم گیاهی معرفی گردید و به دلیل اینکه تاکشی آمانو را پدر آکواریوم گیاهی میدانند اسم این میگو را به افتخار ایشان آمانو گذاشتند.

میگوی آمانو یک میگو محبوب آکواریوم آب شیرین می باشد. این میگو می تواند تا ۵ سانت رشد کند. اما در فروشگاه های آکواریومی، اندازه میگوی آمانو  معمولا حدود ۳ الی ۴ سانت است . خرید میگوی کوچکتر خوب است، زیرا آنها به سرعت رشد می کنند.

کوچک لزوما به معنای نامطلوب یا ناسالم بودن این میگو نیست. رنگ میگو آمانو به طور کلی شفاف خاکستری روشن است، آنها همچنین می توانند با سایه های سبز، قهوه ای روشن و یا نور مایل به قرمز قهوه ای شفاف نیز زندگی کنند. خوشبختانه مراقبت از میگو آمانو تقریبا راحت است.

جلبک خوردن میگو آمانو amano shrimp

میگو آمانو amano shrimp توسط تاکاشی آمانو به محبوبیت رسیدند، زیرا شهرتشان در کنترل جلبک ها و به طور کلی تمیزکاری مخازن پر از زباله است.

بعد از میگوی گیلاسی، این محبوب ترین میگوی آب شیرین در آکواریوم است.

جالب اینجاست که چون تکثیر آنها فوق العاده سخت است، میگوهای موجود برای فروش در واقع میگوهای وحشی و صید شده هستند.

آنها میگوهای مقاومی هستند که آن را برای مبتدیانی که برای اولین بار بی مهرگان را آزمایش می کنند ایده آل می کند.

آنها باید حداقل در یک مخزن 20 لیتری نگهداری شوند و می توان آنها را به تنهایی یا در آکواریوم های عمومی نگهداری کرد.

مخزن باید گیاه کاری شده باشد و دارای مکان های پنهان زیادی برای آنها باشد.

میگو آمانو در دو گروه کوچک و بزرگتر به خوبی با همنوعان خود زندگی می کنند.

بهترین پارامترهای آب برای زندگی این موجود دوست داشتنی عبارت است از:

دمای آب: ۲۲ تا ۲۶ درجه سانتی گراد

پی اچ آکواریوم: بین ۷.۲ – ۷.۵

روشنایی آکواریوم: روشنایی استاندارد و مورد نیاز برای یک آکواریوم گیاهی

میگو آمانو را  می توانید در هر آکواریوم با هر اندازه ای نگهداری کنید تا زمانی که قوانین منظم تعداد ماهی ها دنبال شوند. توجه داشته باشید که بیش از حد نباید در هر آکواریوم از میگو آمانو استفاده کرد زیرا این موجودات هم مانند بقیه جانداران تولید زباله های آلی میکنند.

طول عمر میگو آمانو بین دو تا سه سال است. یکسری از این موجودات در زمان انتقال به آکواریوم میمیرند که این به احتمال زیاد نتیجه استرس از حمل و نقل و یا تغییرات در پارامترهای آب است.

اما اگر شرایط آب درست باشد، غذا فراوان و شکارچیان غایب باشند، با این جلبک هایی که میگو ها می خورند باید زندگی طولانی و سالم داشته باشند. وقتی یک میگو آمانو می میرد به نارنجی روشن تبدیل خواهد شد.

دیگر میگو ها یا حلزون ها ممکن است شروع به خوردن پوسته میگو برای مصرف مواد معدنی کنند. اما پس از آن بهتر است میگو مرده را از تانک خارج کرده چون باعث بالا رفتن آمونیاک می شود. خوشبختانه تغذیه  میگو آمانو نسبتا آسان است. اغلب غذا آنها جلبک هاست.

تغذیه:

تغذیه آمانو علاوه بر جلبک های آکواریوم می تواند شامل منابع غذایی نیز باشد که به طور طبیعی در مخزن گذاشته می شود. گیاهانی که پوسیده شده اند را معمولا این جاندار شروع به خوردنش میکند. بنابراین بهترین کار برای حفظ میگو آمانو در یک آکواریوم این است که “بیش از حد آکواریوم تمیز” نباشد.

آکواریوم هایی که “خیلی تمیز” هستند ممکن است منابع غذایی طبیعی کافی برای حمایت از میگو نداشته باشند. تغذیه میگو همچنین می تواند شامل: تکه های غذایی ماهیان، ویفر جلبک،کدو سبز خام و اسفناج شفاف و غیره باشد.

رفتار معمولی

به طور کلی، آنها بسیار صلح آمیز هستند. با این حال، رفتار آنها زمانی که غذا داده میشود تغییر می کند.

آنها دیوانه وار به دنبال غذا مسابقه می دهند و به طور کلی بزرگترین میگو اولویت دارد. شما قطعاً یک مسابقه نوک زدن را در اینجا خواهید دید.

خارج از این، می بینید که آنها بیشتر وقت خود را صرف جستجوی جلبک در میان بستر و گیاهان برای غذای باقیمانده و بقایای میگو برای خوردن می کنند.

اگرچه دقیقاً یک رفتار نیست، مشاهده جالب دیگر زمانی است که آنها پوست اندازی می کنند (این معمولاً هر ماه اتفاق می افتد).

وقتی بدون پوسته هستند احساس آسیب پذیری می کنند و معمولاً مخفی می شوند. به همین دلیل است که یک مخزن گیاه کاری شده ضروری است.

ظاهر

آنها یکی از “میگوهای کوتوله” بزرگتر هستند و می توانند تا 3 سانتی متر رشد کنند. با این حال، هنگام خرید آنها معمولا کمتر از 1 سانتی متر طول خواهند داشت.

آنها به راحتی با بدن بزرگ شفاف/خاکستری رنگشان تشخیص داده می شوند.

شما یک خط طولانی از نقاط قرمز/قهوه ای یا آبی/خاکستری را خواهید دید که در طول بدن آنها قرار دارند. به این ترتیب جنسیت آنها را تعیین می کنید.

رنگ این نقاط بسته به رژیم غذایی آنها می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. میگوهایی که به شدت از جلبک ها و سبزیجات دیگر تغذیه می شوند، رنگ سبزی در نقاط خود خواهند داشت.

همچنین متوجه خواهید شد که دم آنها شفاف است.

در نهایت، شما همچنین متوجه خواهید شد که آنها به خوبی می توانند مخفی شوند و با مخزن شما ترکیب شوند. پیدا کردن آنها هنگام پنهان شدن بسیار دشوار است.

برای پیدا کردن میگوهای مخفی، شب ها چراغ قوه را درون مخزن به سمت بستر بتابانید. چشمان میگو منعکس می شود و می درخشد.

تشخیص جنسیت

برخلاف میگوی گیلاسی، در واقع تشخیص تفاوت بین میگوی آمانو نر و ماده بسیار آسان است.

1- ماده ها از نرها بزرگتر هستند.

2- می توانید به نقاط روی پوسته بیرونی آنها نگاه کنید. نقاط در ماده ها خطهای تیره بلند خواهند بود در حالی که برای نرها به نقاطی است که به طور مساوی از هم فاصله دارند.

3- در نهایت، ماده ها یک زین در زیر شکم خود دارند که در آن تخم های خود را ذخیره می کند.

میگوهای آمانو براحتی میتوانند از آکواریوم بیرون بپرند و تا مسافتی را در خشکی پیاده روی کنند. که یکی از نشانه های آمانو های اصل همین است که در موقع جدا سازی از آکواریوم روی تور ماهیگیری راه میروند.

به یاد داشته باشید بعد از انتقال آنها به آکواریوم جدید برای چند روز سطح آب آکواریوم را پایین تر بیارید تا از فرار میگوهای آمانو جلوگیری کنید. بعد از چند روز که آنها به شرایط جدید عادت کردند دوباره سطح آب را بالا بیاورید.

همچنین توجه داشته باشید که میگوها بعد از پوست اندازی اقدام به جفت گیری میکنند و به این معناست که وقتی ماده ها پوست اندازی کردند ، نرها بسیار بازیگوش میشوند و احتمال بیرون پریدن آنها از آکواریوم وجود دارد.

گونه های شبیه به آمانو

برای این میگو در دنیای آکواریوم، میگوهای مشابه زیادی وجود دارد. در حالی که بسیاری از این ها تقریباً یکسان به نظر می رسند، می توانید تفاوت آنها را در توانایی پاکسازی جلبک آنها ببینید.

بیش از 200 گونه مختلف از میگوهای Caridina وجود دارد، بنابراین می توانید به راحتی متوجه شوید که چرا بسیاری از میگوهای مختلف به عنوان  آمانو (Caridina multidentata)  واقعی اشتباه گرفته می شوند.

ساده ترین راه برای شناسایی گونه های دیگر این است که آنها عموما تنبل هستند و جلبک خواران خوبی نیستند. میگوهای آمانو واقعی در کار کردن بی امان هستند. گونه های دیگر نیز معمولا از نظر سایز کوچکتر هستند.

در نهایت، آنها در آکواریوم های آب شیرین تولید مثل می کنند در حالی که میگوهای آمانو واقعی برای پرورش نیاز به آب شور دارند و در آکواریوم تکثیر نمیشوند.

متأسفانه، شناسایی بصری گونه های دیگر بسیار دشوار است.

شرایط زیستگاه و مخزن

میگوی آمانو واقعی بومی آسیا، به ویژه ژاپن، چین و همچنین تایوان است. آنها در گروه های بزرگ در رودخانه ها و نهرهای آب شیرین زندگی می کنند.

جالب است که آنها همیشه در آب شیرین زندگی نمی کنند. این فقط بزرگسالان هستند که در آب شیرین زندگی می کنند.

به عنوان لارو، آنها برای جوجه کشی و زنده ماندن نیاز به آب لب شور دارند. تنها زمانی که بالغ میشوند به سمت رودخانه های آب شیرین می روند.

پس چگونه از آنها در آکواریوم استفاده کنیم؟

اولین چیزی که باید به آن توجه کنید این است که مخزن شما باید به طور کافی گیاه کاری شود. این به آنها پناهگاه های زیادی می دهد و به آنها آرامش می دهد.

شما باید از گیاهانی مانند جاوا و کابومبا استفاده کنید.

اگر می خواهید مکان های مخفی بیشتری برای آنها اضافه کنید، می توانید لوله های میگو را در اکواریوم استفاده کنید. همچنین می توانید شاخه های چوبی را به مخزن اضافه کنید.

شما باید آنها را به آکواریوم های قدیمی تر اضافه کنید. زباله ها و جلبک ها برای آنها بسیار مهم هستند و در آکواریوم های تازه راه اندازی شده وجود نخواهند داشت.

در مورد بستر، می توانید از سنگ ها و سنگریزه های کوچک برای تقلید از بستر رودخانه های ژاپن استفاده کنید.

شرایط مخزن

میگوهای آمانو مقاوم هستند و می توانند طیف گسترده ای از شرایط آب را تحمل کنند.

• سطح پی اچ : 6.0 – 7.0
• دما : 22 – 28
• سختی جب اچ : 6 – 8

آمانو ها جریان زیاد آب را دوست دارند و این از محل طبیعی زندگی آنها می آید.

به همین دلیل است که گاهی آنها را در محل ورودی فیلتر میبینید.

آکواریوم چه اندازه ای نیاز دارند؟

آنها باید حداقل در یک آکواریوم 20 لیتری نگهداری شوند. با یک آکواریوم به این اندازه می توانید حداقل 5 میگو را در آن نگهداری کنید.

به عنوان یک قانون خوب، می توانید به ازای هر 4لیتر ، 1 میگو آمانو اضافه کنید. با این حال، واضح است که به تعداد و گونه ماهی‌هایی که در مخزن دارید بستگی دارد.

برای شروع، مهم است بدانید که میگوی آمانو معمولاً به عنوان غذا  برای ماهی های بزرگتر در نظر گرفته می شود، بنابراین باید همیشه هنگام افزودن آنها به مخزن احتیاط کنید.

آنها گونه ای فوق العاده صلح آمیز هستند و هیچ وسیله واقعی برای دفاع از خود ندارند.

شما باید به دنبال این باشید که ماهی های صلح آمیز، کوچک تا متوسط ​​را به همراه میگو خود بگنجانید.

شما نباید میگو خود را با هیچ ماهی بزرگ یا تهاجمی نگهداری کنید.

به یاد داشته باشید که اگر مطمئن نیستید به قاعده کلی قدیمی بازگردید. “اگر می تواند در دهان ماهی جا شود، پس احتیاط کنید.”

نگهداری از میگو های آمانو با هم

اگر قصد نگهداری میگوی آمانو را دارید، توصیه می شود آنها را به تنهایی نگهداری نکنید. شما باید آنها را در یک گروه حداقل 6 تایی نگه دارید تا به کاهش هر گونه رفتار تهاجمی از سوی بقیه کمک کنید.

همچنین سعی کنید نسبت نر و ماده را یکنواخت نگه دارید.

آنها دارای بار زیستی بسیار کمی هستند که نیازی به نگرانی در مورد تعداد بیش از حد آنها در مخزن ندارید.

علاوه بر نگهداری آنها با گونه های خود، می توانید آنها را با میگوهای صلح آمیز دیگری مانند میگوی گیلاس و میگوی روح نیز نگهداری کنید.

رژیم غذایی میگو آمانو amano shrimp

میگوی آمانو به دلیل تغذیه از جلبک ها معروف است.

آنها به عنوان یکی از بهترین خدمه پاکسازی در دنیای آکواریوم شناخته می شوند و بقایای گیاهی، غذای باقی مانده و جلبک ها را می بلعند.

متأسفانه بسیاری از مردم بر این باورند که برای زنده ماندن فقط به جلبک و باقیمانده غذا نیاز دارند، این درست نیست.

آنها همیشه به مکملهای رژیم غذایی خود نیاز دارند. بدیهی است که هر چه مقدار جلبک و زباله در مخزن بیشتر باشد تا بتوانند در آن چرا کنند، به مکمل کمتری نیاز خواهند داشت.

آنها در واقع همه چیزخوار هستند، بنابراین هم گوشت و هم مواد گیاهی را می خورند.

هسته رژیم غذایی آنها باید از پلیت یا ویفر جلبکی با کیفیت بالا باشد. با این حال، می توانید آنها را از گلوله های در حال غرق، غذاهای منجمد و سبزیجات نیز تغذیه کنید.

آنها خیار، کدو، کدو سبز و اسفناج را می خورند.

فقط به یاد داشته باشید که سبزیجات باید آب پز شوند و آنها را بیش از یک ساعت در مخزن نگذارید زیرا شروع به آلوده کردن آب می کنند.

حتما برچسب های روی محصول را بررسی کنید زیرا بسیاری از غذاها و داروهای ماهی حاوی مس هستند.

همچنین، شما باید از قرار دادن آنها در مخزن با جلبک های ریش سیاه bba خودداری کنید. آمانو این جلبک را نخواهد خورد.

پرورش

همانطور که قبلاً بحث شد، تعیین جنسیت آنها نسبتاً آسان است. با این حال، تلاش برای پرورش آنها چیز آسانی نیست. جفت گیری آنها فوق العاده دشوار است و من هنوز کسی را که لاروها را با موفقیت بیرون آورده و آنها را بالغ کرده است ندیده ام.

این عمدتاً به دلیل مشکل آب شور است.

در طبیعت، نر تخم ها را بارور می کند و ماده آنها را حدود شش هفته حمل می کند. در طول این مدت، ماده دم خود را تکان می دهد تا اکسیژن را روی تخم ها فشار دهد. شبیه به میگوی گیلاسی.

در پایان شش هفته، لاروها را در آب شور رها می کند. به عنوان لارو به آب نمک نیاز دارند و با بالغ شدن و رشد به آب شیرین نیاز دارند.

به یاد داشته باشید که بزرگسالان را نباید در آب شور قرار داد.

در این مرحله است که با افزایش شوری آب، باید بزرگسالان را از مخازن پرورش دهنده خارج کنید.

با توجه به موفقیت محدود پرورش آنها، اطلاعات بیشتری در مورد پرورش میگو آمانو یافت نشده است. این واقعاً تنها یک تلاش برای با تجربه ترین آکواریوم داران است.

اگر به دنبال پرورش میگو هستید، به شما پیشنهاد می کنیم میگوی گیلاس یا میگو روح را تجربه کنید.

آب لب شور در واقع مکانی است که رودخانه به دریا میرسد و آن آب نه شیرین است و نه شور.

وقتی موجودات تکثیری لب شور نوزادان خود را در این آب رها میکنند سریع به منطقه آب شیرین بر میگردند و نوزادان هرچه که بزرگتر میشوند به سمت آب شیرین میروند تا به مرحله بالغ شدن برسند.

در آخر

میگوی آمانو یکی از سخت‌ترین و کم‌تقاضاترین میگوها در سرگرمی آکواریوم آب شیرین است.

خوشبختانه، به دلیل سر سختی که دارند، نیازی به مراقبت تخصصی زیادی ندارند.

یکی از بزرگترین چیزهایی که باید به آن توجه کنید مقدار مس است. از افزودن مس به مخزن خودداری کنید زیرا برای همه بی مهرگان بسیار مضر است.

آنها همچنین به طرز شگفت انگیزی در برابر آمونیاک مقاوم هستند. اما در صورت امکان از افت سریع pH یا دما اجتناب کنید.

هنگام پوست اندازی باید به آنها توجه ویژه ای داشته باشید. این زمانی است که آنها بیشتر آسیب پذیر هستند. اگر به خوبی تغذیه می شوند و احساس امنیت خوبی می کنند، باید انتظار داشته باشید که هر ماه پوست اندازی کنند.

طول عمر میگو

وقتی در آکواریوم نگهداری می شوند باید بین 2-3 سال زندگی کنند. آنها به احتمال زیاد به محض اضافه شدن به یک تانک جوان می میرند. بنابراین اگر آنها در چند هفته اول در مخزن شما زنده بمانند، باید عمر طولانی داشته باشند.

آیا میگو آمانو برای آکواریوم شما مناسب است؟

اکنون می دانید که چرا میگوهای آمانو با ارزش ترین جلبک خواران در آکواریوم هستند.

آنها کارگران خستگی ناپذیری هستند، که کمک می کنند تا مخزن شما را تمیز نگه دارند و همچنین از بهترین موجودات تانک هستند زیرا با بسیاری از ماهی های صلح آمیز سازگار هستند.

علاوه بر این، طبیعت انعطاف پذیر و مقاوم آنها، آنها را برای افرادی که برای اولین بار به دنبال آزمایش بی مهرگان در مخزن خود هستند، عالی می کند.

آیا در مورد نگهداری میگو سوالی دارید؟ در بخش نظرات زیر به ما اطلاع دهید