نقد و بررسی اجمالی
میگو قرمز گیلاسی/red cherry shrimp
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp یکی از بهترین و پر کار ترین میگوهای های مناسب برای نگهداری در آکواریوم میباشد. آنها جلبک خوارانی عالی برای تانک شما هستند.
ارزش خرید نسبت به قیمت
عالی
نقاط قوت - نگهداری آسان
- مناسب برای گیاه
- جلبک خواری عالی
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp : پرورش، مراقبت و طول عمر
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp زیبا و بسیار جالب برای تماشا. میگوهای قرمز گیلاسی دنیای کوچک خود را در مخزن دارند.
شما می توانید آنها را در یک مخزن جمعی از ماهی های کوچک یا حتی تنها گونه خود نگهداری کنید. آنها یک مکمل عالی برای خدمه پاکسازی مخزن شما هستند. آنها جلبک، غذای نخورده، حتی مدفوع ماهی را خواهند خورد!
من سال‌هاست که این میگوها را با موفقیت نگهداری میکنم و بینش زیادی نسبت به این گونه شگفت‌انگیز دارم.
در این راهنما، من به شما آموزش می دهم که چگونه یک مخزن میگوی قرمز گیلاسی راه اندازی کنید و محیط مناسبی را برای رشد آنها فراهم کنید.
- سطح مراقبت: آسان
- حداقل حجم مخزن: 20 لیتر
- پی اچ: 7.0-8.2
- دما: 20-27 درجه سانتی گراد
- رژیم غذایی: همه چیزخوار
- خلق و خوی: صلح آمیز
- طول عمر: 1-2 سال
- اندازه: 2.5 سانتی متر
- خانواده: Atyidae
- تعداد برای نگهداری: به تعداد دلخواه
- نام علمی: Neocaridina davidii
- نام رایج: میگوی قرمز گیلاسی
بررسی اجمالی میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp میگوهای کوچک و زینتی آب شیرین هستند. آنها به طور انتخابی از Neocaridina davidi وحشی که بومی آبراه های تایوان هستند، پرورش داده شده اند.
این میگوهای شایان ستایش اولین بار از دهه 1990 به آکواریوم آب شیرین در آسیا وارد شدند. آنها از آنجایی که جلبک می خورند و واقعاً شایان ستایش هستند، بسیار محبوب شدند.
در سال 2003، واردات میگوی گیلاسی به ایالات متحده آغاز شد و محبوبیت آنها حتی بیشتر شد زیرا مردم رنگ آنها را دوست داشتند.
Neocaridina davidi نام علمی فعلی این گونه است. با این حال، آنها در ابتدا به عنوان Neocaridina heteropoda یا Neocaridina denticulata sinensis ذکر شده بودند.
چندین رنگ مختلف از Neocaridina davidi در تجارت حیوانات خانگی موجود است .
مانند کدو تنبل، رویای آبی، سبز یشمی، ساکورا زرد . اما همه آنها یک گونه هستند.
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp در طبیعت
میگوی Neocaridina davidi بومی رودخانه های آب شیرین تایوان است.
اما آنها در طبیعت قرمز نیستند. میگوهای قرمز روشنی که در فروشگاه حیوانات خانگی می بینید نتیجه نسل های بسیار زیادی از پرورش انتخابی است.
در شکل طبیعی خود، اغلب شفاف با نقاط و راه راه های ریز هستند که از قهوه ای مایل به سبز تا قرمز آجری متغیر است. این میگوها لاشخورهای همه چیزخوار هستند. که تقریباً هر چیزی را که اول آنها را نخورند می خورند. آنها جلبک ها، مدفوع ماهی، بستر برگ، بیوفیلم و هر ماهی مرده یا بی مهره ای را که می توانند پیدا کنند چرا می کنند.
مراقبت از میگوی گیلاس قرمز و الزامات مخزن
در این قسمت از راهنما، آنچه را که برای راه اندازی یک آکواریوم آب شیرین برای میگوی گیلاس قرمز نیاز دارید، به شما معرفی می کنم.
چه اندازه مخزن برای میگوی گیلاس؟
شما به راحتی می توانید یک کلنی پرورش میگوی گیلاس را در 5 گالن (19 لیتر) نگهداری کنید.
کلنی میگو به طور کلی به اندازه منابع غذایی موجود رشد می کند.
فیلتراسیون برای میگوی گیلاس
بسیار مهم است که شرایط آب پایدار را برای میگوی گیلاس قرمز خود فراهم کنید. آنها به آمونیاک و نیتریت بسیار حساس هستند.
فیلترهایی که ظرفیت زیادی برای بیومدیا برای کمک به پردازش زباله دارند ضروری هستند.
تنها چیزی که نیاز دارید یک فیلتر اسفنجی ساده است. حتی مخازن بزرگ میگو من فقط با فیلترهای اسفنجی کار می کنند.
فیلترهای اسفنجی فیلتر مکانیکی و بیولوژیکی فوق العاده ای را ارائه می دهند و به حفظ ایمنی میگو کمک می کنند زیرا هیچ ورودی برای مکیدن آنها وجود ندارد.
همچنین، میگوها دوست دارند در قسمت بیرونی فیلتر اسفنجی بچرند تا تکه‌های غذا و ریزه‌های موجود در آن را بخورند.
اگر از فیلتر هنگان استفاده می کنید، می توانید یک پیش فیلتر اسفنجی را روی ورودی قرار دهید. این بیومدیا حتی بیشتر به فیلتراسیون شما اضافه می کند و از مکیده شدن میگو به فیلتر جلوگیری می کند.
الزامات روشنایی
میگوهای گیلاسی واقعاً نیاز به نور ندارند. آنها به خصوص اهمیت نمی دهند که نور روشن است یا کم.
اما، از آنجایی که میگوهای گیلاس عمدتاً از جلبک هایی که در مخزن رشد می کنند تغذیه می کنند، نور روشن تر غذای بیشتری را برای آنها فراهم می کند.
گیاهان و تزئینات
گیاهان برای میگوی گیلاس ضروری هستند. آنها مساحت سطح مخزن را افزایش می دهند و به میگوها فضای زیادی برای نشستن می دهند.
میگو از جلبک هایی که روی برگ های گیاه رشد می کند به عنوان منبع غذایی استفاده می کند.
با از بین رفتن رشد گیاه، میگو برگ های پیر را می خورد.
و گیاهان مکان هایی برای مخفی شدن میگوهای ریز و میگوهای تازه پوست اندازی شده فراهم می کنند.
در اینجا چند گیاه عالی برای مخزن میگو با تکنولوژی پایین آورده شده است:
آنوبیاس
سرخس جاوا
خزه جاوا
کریپتوکورین ها
و……
تا جایی که هارداسکیپ اجازه می دهد، میگوی گیلاس نیاز خاصی ندارد. شما می توانید از سنگ، چوب، دکور رزین، هر چیزی که در آکواریوم لازم است استفاده کنید.
پارامترهای آب
میگوهای گیلاس بسیار مقاوم هستند و می توانند طیف وسیعی از پارامترهای آب را تحمل کنند.
دما: 18.3-23.8 درجه سانتی گراد
کلر/کلرامین: ppm 0 (برای میگو بسیار سمی)
آمونیاک / نیتریت: 0 ppm
نیترات: <20ppm
پی اچ: 6.2-8.0
جی اچ: 4-8 dGH (66.7-133.4 ppm)
کی اچ: 3-15 dKH (53.6-268.3 ppm)
اگر آب لوله کشی شما بسیار سخت است، واقعاً نیازی به انجام کاری برای آب خود نخواهید داشت. در حال حاضر کلسیم کافی در آب وجود خواهد داشت.
اگر آب لوله کشی شما بسیار نرم است، می توانید مینرال ها را به آب خود اضافه کنید تا مقداری مواد معدنی بیشتری داشته باشید.
اگر از آب RO/DI استفاده می کنید، باید مقداری مواد معدنی پودری به آب خود اضافه کنید.
از مس اجتناب کنید
شما مطلقاً نمی توانید آکواریوم میگوی خود را با داروی مسی درمان کنید. دوزهای بالای مس برای میگو بسیار سمی است.
بسیاری از داروهایی که ماهی را برای انگل ها درمان می کنند، برای میگو کشنده هستند.
اما اگر مس به عنوان یک عنصر در برخی از کودهای مایع و حتی برخی غذاها ذکر شده است، استرس نداشته باشید.
مقدار کمی مس به عنوان یک ماده مغذی مورد نیاز حیوانات و گیاهان است. این محصولات فقط دارای مقادیر بسیار ناچیز مس هستند که در صورت استفاده طبق دستور، برای آسیب رساندن به میگو کافی نیستند.
همه درمان های تانک را دوباره بررسی کنید
اگر نیاز به درمان ماهی در مخزن خود دارید، مطمئن شوید که دارو برای بی مهرگان ایمن است.
اکثر شرکت‌ها یک هشدار روی برچسب محصول دارند، اما همیشه برجسته نیست. قبل از افزودن هر نوع درمان به مخزن خود، مطمئن شوید که تمام چاپ های ظرف را بخوانید.
رژیم غذایی و تغذیه
میگوهای گیلاس همه چیزخوار هستند، به این معنی که در طبیعت ترکیبی از منابع غذایی حیوانی و گیاهی را می خورند.
اما، مهم است که به یاد داشته باشید، اکثر رژیم غذایی آنها از بیوفیلم و جلبک ها تامین می شود. بنابراین نیازی نیست که آنها را با یک رژیم غذایی با پروتئین بالا تغذیه کنید.
راز تغذیه میگوهای گیلاس در واقع میزان تغذیه آنها نیست. خیلی بیشتر در مورد تغذیه نکردن بیش از حد آنها است.
بیشتر روز (و شب) میگوهای گیلاس در امتداد سطوح مخزن می چرند: گیاهان، بستر، سنگ ها، دکور، حتی شیشه. اطمینان حاصل کنید که آنها سطح زیادی برای چرا دارند، به خصوص چیزهایی که بیوفیلم زیادی تولید می کنند، مانند گیاهان، چوب خشک یا برگ بادام هندی.
تا زمانی که مقدار زیادی جلبک در مخزن رشد می کند، فقط باید دو یا سه بار در هفته به میگوهای خود غذا دهید.
چه چیزی می توانم به میگوی گیلاس غذا بدهم؟
میگوهای گیلاسی اهل نخوردن نیستند. آنها واقعاً تقریباً هر چیزی را خواهند خورد.
خوب است که غذاهای متنوعی به آنها ارائه دهید:
غذاهای آماده تجاری:
گلوله میگو
ویفر جلبکی
غذاهای ژل
سبزیجات بلانچ شده:
کلم پیچ
خیار
کدو سبز
سبزی کولارد
کلم بروکلی
گلوله ها برای میگوهای بالغ عالی هستند، اما رقابت برای بچه میگو برای هر یک از آنها می تواند دشوار باشد. بزرگسالان آنقدر بزرگتر و قوی تر هستند که به نوعی بچه ها را از سر راهشان بیرون می کنند.
پودر در سراسر مخزن می نشیند، بنابراین نوزادان در یک منطقه کوچک برای غذا با بزرگسالان درگیر نمی شوند. در عوض غذا همه جا هست.
واقعاً می تواند نرخ بقا و رشد نوزاد را افزایش دهد.
همزیستان میگوی گیلاس
گونه های زیادی وجود دارد که می توانید با میگوی گیلاس نگهداری کنید.
برخی از انتخاب های خوب عبارتند از:
میگو آمانو
حلزون های مرموز
حلزون های نریت
حلزون خرگوش
تتراهای نئون
گوپی ها
راسبورا
هچت ماهی
Endlers livebearers
گربه ماهی اتو
پلکوهای کوچک
رنگین کمان ماهی نئونی کوتوله
گربه ماهی کوریدوراس
دانیو گورخر
رامینوز
لوچ های تپه ای
این به هیچ وجه یک لیست کامل نیست، اما باید امکان بسیار خوبی برای شروع به شما ارائه دهد. میتوانید به راحتی میگوی گیلاس را با ماهی‌هایی که دهان آنها برای خوردن میگوی بالغ خیلی کوچک است مخلوط کنید.
اما، نگهداری میگوی گیلاس با ماهی، میزان بقای میگوهای شما را کاهش می دهد. حتی ماهی‌های آرام هم میگوهای کوچک را وسوسه‌انگیز میبینند که نمی‌توان از آنها گذشت.
برای مقابله با این امر، گیاهانی مانند خزه جاوا، خزه شعله ای، خزه کریسمس، مرواریدی و غیره را اضافه کنید که پوشش محافظ متراکمی ایجاد می کنند.
ماهیان که نیاید با میگوی گیلاسی نگهداری شوند
ماهی متوسط تا بزرگ – هر ماهی به اندازه ای بزرگ باشد که میگوی بالغ را در دهان خود جای دهد. از ماهی هایی با طول بیش از 7.5 سانتی متر خودداری کنید.
ماهی تهاجمی – ماهی‌هایی که به‌عنوان نیمه تهاجمی یا تهاجمی فهرست شده‌اند. این ماهی ها بی امان میگو را شکار می کنند.
برخی به طور کامل میگو را نادیده می گیرند و برخی دیگر با تعصب شدید سعی می کنند آنها را بکشند. شما هرگز نمی دانید چگونه قرار است پیش برود.
حلزون های قاتل – اینها ایده خوبی نیستند. اگر آنها شروع به احساس گرسنگی بیش از حد کنند، می توانند میگو را بکشند و بخورند.
پرورش میگوی گیلاس
تا زمانی که شرایطی را برای آنها فراهم کنید که برای رشد و شکوفایی نیاز دارند، آنها خوشحال خواهند شد که به شما بچه های زیادی بدهند.
یک نکته را باید به خاطر بسپارید، نگهداری میگوی گیلاسی بالغ با ماهی های کوچکتر و صلح آمیز جامعه معمولاً به خوبی جواب می دهد.
اما، حتی ماهی های کوچک، مانند گوپی یا تترا، اگر فرصت پیدا کنند، میگوهای ریز را می خورند.
برای به حداکثر رساندن پرورش میگو، آنها را در مخزن مخصوص خود نگهداری کنید.
یا به آنها پوشش گیاهی متراکمی بدهید تا در آن پنهان شوند تا برخی از میگوها به اندازه ای بزرگ شوند که ماهی نتواند آنها را بخورد.
آماده سازی برای پرورش و جنسیت میگوی گیلاس
میگوهای گیلاسی واقعاً برای آماده سازی برای پرورش نیازی به آمادگی خاصی ندارند. تا زمانی که شرایط لازم برای رشد به آنها داده شود، خوب هستند.
برخی افراد می گویند که شما باید مخزن را در دمای خاصی گرم کنید تا میگوی پرورش یابد. من این مورد را پیدا نکرده ام.
من کلونی در مخازن با دمای حدود 20 درجه سانتیگراد و کلونی با دمای 26 درجه سانتیگراد دارم.
میگو در دماهای بالاتر سریعتر رشد می کند، اما افزایش دما به هیچ وجه مورد نیاز نیست.
تعیین جنسیت معمولاً بسیار آسان است، تا زمانی که میگوها بالغ هستند.
بچه‌ها میتوانند بسیار شبیه به هم به نظر برسند، اما پس از بالغ شدن میگو، جنسیت‌ها بسیار متمایزتر میشوند.
تمایز نر و ماده
میگوهای ماده بالغ به طور قابل توجهی بزرگتر از میگوهای نر در همان سن هستند. و، میگوهای نر معمولا رنگ کمتری نسبت به ماده ها دارند.
نرها سبک بدنی لاغرتری دارند و شکم آنها بسیار باریک تر است. به نظر می رسد که شکم نر از بستر منحنی می شود، اما قسمت زیرین شکم یک ماده به سمت زیرلایه منحنی می شود.
پس از لقاح، ماده تخمک های خود را در این انحنای شکم حمل می کند.
ماده هایی که در حال آماده شدن برای تولید مثل هستند، چیزی به نام “زین” ایجاد می کنند. این یک لکه زرد در پشت آنها نزدیک جایی است که سفالوتوراکس به شکم می رسد، درست مانند زین روی پشت اسب.
این لکه زرد در واقع خوشه ای از تخم های بارور نشده در تخمدان میگوی ماده است.
فرآیند پرورش
ماده ها شروع به حمل تخمک ها در زین می کنند، اما او تا بعد از پوست اندازی بعدی خود برای بارور شدن آنها آماده نخواهد بود.
به محض پوست اندازی، بدنش شروع به دفع هورمون هایی می کند که همه نرهای داخل مخزن را جذب می کند.
فرآیند جفت گیری واقعی کمتر از یک ثانیه طول می کشد. نرها بارها و بارها به سمت ماده می‌آیند و برای بارور کردن تخمک‌هایش فقط برای یک لحظه روی پشت او فرود می‌آیند.
پس از لقاح، ماده تخمک ها را از تخمدان های خود به زیر شکم خود منتقل می کند.
تخم های در حال رشد زرد روشن هستند. آنها شبیه یک خوشه کوچک انگور به نظر می رسند و گفته می شود که ماده های حامل تخم شبیه “توت” هستند.
ماده تخم‌ها را با چند قلاده خود حمل می‌کند، پاهایی که میگوها از آن برای شنا استفاده میکنند.
جوجه ریزی میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp
ماده به مدت 2 تا 3 هفته تخم ها را نگه می دارد و آنها را با پاهای شنای خود باد می دهد تا زمانی که از تخم بیرون بیایند.
بعد از آن پرورش نوزاد ماده به پایان می رسد و نوزادان به تنهایی زندگی میکنند.
Neocaridina به عنوان میگوهای درجه بالاتر در نظر گرفته می شود. این بدان معناست که بچه‌های آنها به‌جای لاروهایی که باید چندین مرحله زندگی را پشت سر بگذارند، به‌عنوان میگو از تخم‌ها بیرون می‌آیند.
این بچه های کوچک تقریباً به اندازه سر یک سنجاق هستند.
آنها می توانند مانند والدین خود بلافاصله شنا کنند، راه بروند و تغذیه کنند.
پرورش میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp
پرورش میگو درست مانند بزرگسالان است. آنها غذاهای مشابهی می خورند و به پارامترهای یکسانی نیاز دارند.
تنها چیزی که متفاوت است این است که آنها به کمی محافظت اضافی نیاز دارند. اطمینان حاصل کنید که ورودی های فیلتر شما با چیزی شبیه یک پیش فیلتر اسفنجی پوشانده شده است و تعداد زیادی مناطق کاشته شده برای مخفی شدن آنها وجود دارد.
گیاهان نیز غذا را تامین می کنند. بچه میگو بر روی بیوفیلم روی برگ های گیاه چرا می کند.
نتیجه گیری:
نام عمومی : Red Cherry Shrimp
نام علمی : Neocardinia Heteropoda Var.Red
سایز جنس ماده : 2.5 سانتی متر
سایز جنس نر : 2 سانتی متر
درجه حرارت مناسب : بین ۱۷ تا ۲۸ درجه سانتیگراد
اسیدیته آب : PH بین 6.5 الی 8
تکثیر و تولید مثل : براحتی و در تعداد بالا تکثیر میشوند
خصوصیت رفتاری : بسیار صلح جو و آرام
سطح نگهداری : بسیار آسان
میگو ردچری یا میگو گیلاس سرخ بدون شک محبوب ترین در میان تمام هم نوعان خود به حساب می آید .
در میان علاقمندان ، این محبوبیت میتواند ناشی از نگهداری آسان آنها و توانایی ردچری ها برای زندگی در طیف وسیعی از پارامترهای آب باشد .
بسیاری از علاقمندان برای شروع این گونه از میگوها را انتخاب میکنند ، زیرا این نژاد بسیار شرایط آسانی در امر نگهداری و مراقبت دارد .
پس از کسب تجربه از طریق نگه داشتن میگو ردچری بیشتر علاقمندان به سمت گونه های سخت تر مانند میگو ببر ( Tiger Shrimp ) و میگو کریستال قرمز ( Red Cristal Shrimp ) میروند .
از دیگر اسمهای ردچری یا همان گیلاس سرخ میتوان به :
میگوی چری ( Cherry Shrimp )
میگوچری رد ( Cherry Red Shrimp )
و یا از مخفف ( R.C.S ) ( Red Cherry Shrimp )
اشاره کرد..
میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp میگویی مناسب برای مبتدی ها ( The beginner Shrimp ) :
من قویا توصیه میکنم به تازه واردانِ عرصه آکواریوم و میگو ها که کار خود را با میگوی رد چری شروع کنند .
این توصیه به این علت می باشد که شما میتوانید با نگهداری از این گونه تمامی آموزشهایی که باعث مرگ و میر میگوها ، تغذیه مناسب میگوها و پارامترهای مناسب آب آکواریوم میشود دست یابید.
با نگهداری از ردچری ها شما به راحتی با تکثیر و تولید مثل میگوها هم آشنا میشوید .
میگو رد چری یکی از ارزانترین گونه ها به حساب می آید که در محبوبیت این گونه نقش بسزایی دارد.
پیش زمینه ( Background ) :
میگو گیلاس سرخ ( ردچری ) یک گونه انتخابی و پرورش یافته است ( اصلاح نژاد ) است .
به این معنی که رنگ قرمز آن به آرامی از انواع وحشی آن گرفته شده است .
پارامترهای آب ( Water Parameters ) برای میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp :
میگوهای ردچری را میتوان دردامنه وسیعی از پارامتر های آب قرار داد .
محدوده اسیدیته آب بین ۶ تا ۸
آب نرم با سختی 40 ppm تا آب سخت با سختی 600ppm
درجه حرارت آب بین ۲۰ تا ۲۸ درجه سانتیگراد
همچنین بسترهای مختلفی برای آنها در نظر گرفته ام.
این یک تجربه مشترک است که میگوی ردچری میتواند تقریبا در تمامی آکواریومهای آب شیرین زندگی کند .با توجه به اینکه مخزن مورد نظر قابل سکونت باشد.
قابل سکونت از این لحاظ که ماهی ها و همسایگان ردچری شکارچی و مهاجم نباشند.حتی برخی توصیه میکنند که ردچری را درون حوضچه ها و مخازن فیلتراسیون ماهی های کوی ( Koi ) انداخته تا آنها به تجزیه باقی مانده مواد غذایی فضولات و جلبکها کمک کنند .
چون شرایط سیستم های سامپ و فیلتراسیون واقعا به دور از شرایط نیمه ایده ال میگو و یا هر آبزیه دیگری میباشد.
غذادهی ( Feeding ) میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp:
تغذیه میگوی ردچری تقریبا ساده ترین قسمتِ نگهداری این موجو زیبا و دوست داشتنی است زیرا آنها تقریبا تمامیِ غذاهای موجود در آکواریوم های آب شیرین را میپذیرند . حتی غذای ماهی ها !
ردچری ها هر چیزی اعم از :
اسفناج ، کدوسبز خام ، ویفر و پلت های جلبک ، پلت های میگو گرفته تا کرمهای خونی ، تکه های ماهی را براحتی میپذیرند و میخورند .
زمان تغذیه و رعایت کردن آن شاخص خوبی برای سلامتی و رشد میگوی گیلاس سرخ می باشد .
تغذیه ردچری بهتر است یکبار در روز انجام شود. ردچری ها میتوانند یک وعده غذایی را در عرض ۲ تا ۳ ساعت به پایان برسانند.
سعی کنید مقدار مشخصی از غذا را به میگوهای خود بدهید.ماندن اضافه های غذا یکی از علل ثابت شده و شناخته شده در مرگ و میر موجودات آبزی می باشد.
به یاد داشته باشید که میگوها در طبیعت زندگی میکنند پس هر آنچه را که پیدا می کنند به چشم یک منبع غذایی میبینند.
گاهی اوقات سعی کنید ۲ تا ۳ روز غذا دهی را قطع کنید تا میگو به تمیز کردن محل زندگی خود و گیاهان اطرافش بپردازد .
این میگوها از جلبک های موجود در آکواریوم تغذیه می کنند و همچنین می توانند از مواد باقی مانده و غذاهای مصرف نشده ای که به کف تانک می رسد تغذیه کنند. چنانچه آکواریوم فاقد جلبک باشد بهتر است که از قرص جلبک در آکواریوم استفاده کنید زیرا این میگوها در طبیعت از جلبک تغذیه می کنند که موجب بهبود عملکرد سیستم ایمنی آنها می شود.
تولید مثل ( Breeding ) میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp :
میگوهای ردچری بسیار پر کار هستند !!! پر کار به این معنی که گونه آنها به سرعت و تقریبا در تمامی ساعات در حال تکثیر و تولید مثل می باشند .
یک کلونی سالم به سرعت چند برابر خواهد شد و میگوهای ماده همیشه در شکم خود تخم دارند .
بهترین زمان برای فهمیدن این موضوع که میگوی ماده آماده هچ کردن تخم های خود است توجه و مشاهده تخم های درون شکم ماده ها می باشد .
زمانی فرا میرسد که شما میتوانید دو چشم نوزادان را به راحتی و با کمی دقت درون شکم میگوی ماده ببینید.
دیدن تخم های بسیار بسیار ریز درون زین ( Saddle ) نشانه این می باشد که میگوی ماده مجموعه جدیدی از تخم ها را آماده انتقال به شکم خود دارد و تخم های درون شکم خود را بزودی رها خواهد کرد .
میگوهای رد چری از آسان ترین میگوها برای تکثیر در آکواریوم به حساب می آیند. آنها در دو تا سه ماهگی بالغ می شوند و ماده ها در زیر دم خودشان تخم هایی زرد رنگ را حمل می کنند.
اگر در تانک میگوهای نر هم باشند، میگوهای ماده باردار می شوند و پس از یک ماه تخم ها هچ می شوند. تا زمان هچ شدن، تخم ها توسط میگوی ماده نگهداری می شود.
پس از تولد، میگوها بسیار کوچک هستند و ممکن است که توسط فیلتر مکش شوند و یا توسط ماهی های دیگر خورده شوند پس بهتر است در آکواریوم دیگری که حاوی فیلتر اسفنجی است و ماهی دیگری در آن نیست نگهداری شود.
میگوهای نوزاد را می توانید با پولکی ، جلبک ، قرص جلبک و آرتمیا تغذیه کنید. بالا بودن کیفیت آب آکواریوم دارای اهمیت است و از پایین بودن مقدار نیتریت و آمونیاک مطمئن شوید.
جفت گیری :
در میگوهای ردچری جفت گیری بسیار ساده و آسان اتفاق می افتد . ماده ها و نرها براحتی قابل شناسایی هستند.
سایز ماده ها به طور مشخصی بزرگتر از نرها می باشد . ضمن اینکه نرها کمرنگ تر و بیرنگ تر از ماده ها هستند.
منحنی زیر شکم ماده ها هم راه دیگر تشخیص جنسیت آنها از نرها می باشد.
منحنی زیر شکم میگوی نر مانند یک خط مستقیم است و هیچ انحنایی ندارد.
تنها پس از چند روز از ورود میگوی گیلاس سرخ به آکواریوم شما ، قادر خواهید بود که جنسیت آنها را تشخیص دهید .
میگوهای رد چری به جهت رنگ های بسیار زیبای خود و علاقه ی آنها به مصرف جلبک های مختلف آب شیرین مشهور شده اند. نگهداری از این میگوها آسان است. رنگ ماده ها قرمز تر است. میگوهای رد چری ، میگوهای فعالی هستند و برای یافتن جلبک ها در آکواریوم به جستجو می پردازند.
می توانید این میگوها را همراه با ماهیان صلح طلب نگهداری کنید. بهترین آکواریوم ها برای این میگوها، آکواریوم های گیاهی و یا آکواریوم هایی با فضاهای کافی برای پنهان شدن آنها می باشد.
برای رشد خوب به آکواریومی با فیلتر مناسب و آب تمیز نیاز دارند. از آنجایی که دارو ها و محصولات دارای مس می توانند برای بی مهرگان کشنده باشند پس هرگز از چنین محصولاتی در آکواریوم های میگوهای رد چری استفاده نکنید.
نباید این میگوها را همراه با ماهیان مهاجم و برخی ماهیان اجتماعی همچون لوچ ها و پافر ها نگهداری کنید زیرا این ماهیان در طبیعت از میگوها تغذیه می کنند.
پرسش‌های متداول:
میگوی گیلاس چقدر رشد می‌کند؟
میگوهای گیلاس معمولاً بزرگتر از 3.8 سانتی متر نیستند.
نرها کوچکتر از ماده ها هستند. طول آنها معمولاً فقط به حدود 2-2.5 سانتی متر می رسد.
میگوی گیلاس چقدر عمر می کند؟
میگوی گیلاس بین 1 تا 2 سال عمر می کند. بنابراین، شاید خیلی وابسته نباشید.
اما، آنها به راحتی در یک آکواریوم آب شیرین تولید مثل می کنند، شما می توانید یک جریان ثابت جایگزین داشته باشید.
آیا میگو قرمز گیلاسی red cherry shrimp برای شما مناسب است؟
آنها واقعاً زیبا هستند و تماشای آنها بسیار جالب است. به نظر می رسد که آنها دنیای کوچک خود را در تانک دارند.
آنها افزودنی عالی برای یک مخزن اجتماعی پر از ماهی های کوچک هستند.
آنها خدمه تمیزکاری عالی هستند. آنها جلبک، غذای نخورده، حتی مدفوع ماهی را خواهند خورد!
در مجموع، آنها یک میگوی مبتدی عالی برای هر سطحی از آکواریومی است، من آن را به شدت توصیه می کنم.
امیدوارم این مقاله برای شما مفید باشد.
برای شما و آکواریومتان بهترین ها را آرزو می کنم!
