پرسیاوشان ، پرسیاوش

نام علمی : adiantum capillus – veneris

نام فارسی : پرسیاوشان ، پرسیاوش

نام انگلیسی : venus hair fern , maidenhair

معرفی :

پرسیاوشان سرخسی است دارویی که در مناطق مرطوب و به ویژه در کناره آبشارها دیده می شود. این گیاه با برگهای بادبزنی سبز رنگ بر روی دیواره های سنگی نواحی جنگلی کوهستان ها و در حلقه چاه های منازل به خوبی رشد می کند. برای نگهداری از آن استفاده از خاک مرطوب ، زهکش مناسب و هوای با رطوبت بالا سه شرط اساسی می باشند. همچنین نباید در دادن آب به آنها افراط نمود زیرا این عمل باعث گندیدن ریزوم های گیاه می گردد. این سرخس ها به خاک با کلسیم بالا نیازمندند و بهترین زمان برای کشت آنها فصل بهار است. از این سرخس زیبا می توان برای تزئین تراریم ها و یا دیوار گلخانه ها استفاده نمود.

راهنمای پرورش :

بیشترین طول…………….….10تا40 سانتی متر

نیاز نوری…………………………………متوسط

دما(سانتی گراد)………………………………. 26

شیوه تکثیر……………………..استفاده از هاگ

سرعت رشد.…………………………….….متوسط

محل قرارگیری………………….…………خارج از آب

گونه های سازگار :

این گیاه را می توان در پالوداریوم ها و تراریم ها با انواع گیاهان مناسب مانند سرخس بادکنکی (cystopteris fragilis) و یا سرخس هایی از جنس thelypteris کشت نمود.

پراکنش در ایران :

آدیانتوم کاپیلوس – ونریس در گیلان و مازندران و برخی نقاط شرقی و غربی ایران به فراوانی رشد می کند. همچنین در بلوچستان و ارتفاعات اطراف تهران ، پس قلعه ، شهر ری و خوزستان یافت می شود. دیواره های آبشار شوی ( shevi) در خوزستانی که به قولی زیباترین آبشار ایران است به طرز چشمگیری پوشیده از این سرخس است. اینجانب نمونه هایی از پرسیاوشان را از آبشارهای مسجد سلیمان ، ملاوی و آبشارهای تاریخی شوشتر جمع آوری نموده ام.